Ο κόσμος που δημιουργεί στα έργα της η εικαστικός Ελένη Πεχλιβάνη είναι ονειρικός και ταυτόχρονια απτός, παλιός
και συνάμα καινούργιος. Γράφεται με εικόνες που σφράγισαν τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια στην Κομοτηνή και
με εικόνες που καθόρισαν τις σπουδές της στην Τέχνη του μοντέρνου. Φτιάχνεται με τα έντονα χρώματα και τους
μουσικούς ρυθμούς της Ανατολής και συνδέει με τα διαφορετικά υλικά που χρησιμοποιεί: ακρυλικά, παστέλ, άμμο,
κλωστές, τους πειραματισμούς της λαϊκής αλλά και της σύγχρονης τέχνης. Ο τόπος που δημιουργεί τα έργα της η
Ελένη Πεχλιβάνη θυμίζει από μακριά ένα χρυσοκεντημένο ξόμπλι ή ένα πλουμιστό χαλί. Όταν όμως το παρατηρήσουμε
προσεκτικά, ανακαλύπτουμε τα ίχνη της ζωής, της περασμένης και της τωρινής, μάσκες αρχαϊκές, ελέφαντες και
μιναρέδες, πρόσωπα αποτυπωμένα γραμμικά σε προφίλ, όπως ένα θέατρο σκιών που διαδηλώνουν το χαρακτήρα τους
από το τριγωνικό σούφρωμα του σ τόματος ή τη ναρκισσιστική έλικα του μουστακιού. Είναι ο τόπος της προσωπικής και
συλλογικής μνήμης που μας δένει με τις ρίζες μας και μας δίνει εφόδια για να ταξιδέψουμε στο παρόν και στο μέλλον.